จากใจคนเป็นอา อยากให้หลานไปเรียนอินเดีย. Ver.1
- educationaltws
- Jan 28
- 3 min read
สวัสดีค่ะ เริ่มต้นด้วยคำว่าจากใจคนเป็นอา เรามีหลานคนแรกของครอบครัว ชื่อ คอปเตอร์ ที่บ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่ค่ะ คอปเตอร์เลยเติมโตมาในครอบครัวใหญ่และมีคนเลี้ยงดูหลายคน เรามีความคิดที่อยากให้เค้าได้ไปเรียนอินเดียตั้งแต่เล็กๆเนื่องจากเราเคยไปอยู่มาก่อนแล้วรู้สึกว่ามันดีมากๆ
และภาษาจะส่งผลต่อการเพิ่มโอกาสในอนาคต คอปเตอร์เรียนถึงชั้น ป.2 เราตัดสินใจคุยกับพี่ชายว่าอยากเอาคอปเตอร์ไปเรียนอินเดียตอน ป.3
ที่ เมือง Darjeeling อยู่ทางตอนเหนือของอินเดีย ก่อนอื่นเลยเราจบเมือง Bangalore มาก่อน เมืองค่อนข้างแตกต่างกันมาก
เนื่องจากบังกาลอร์มีค่าเรียนที่ค่อนข้างสูงกว่าเมืองอื่นๆ เนื่องจากการเดินทางและสภาพของเมืองเจริญเติบโตไปเยอะแล้ว
ซึ่งมองว่าเมือง Darjeeling ตอบโจทย์ในด้านค่าใช้จ่ายต่างๆ เลยเลือกที่จะไปเมืองนี้ และตัดสินใจไปดูโรงเรียน
ในวันที่ 26/11/2018 การเดินทางในครั้งนี้มีทั้งหมด 4 คน มีเรา และพี่ชาย พี่สะใภ้ แลคอปเตอร์
การเดินทางไป Darjeeling ณ ตอนนั้นเราต้องนั่งรถขึ้นเขากับพี่ชาย พี่สะใภ้ และ คอปเตอร์ เพื่อจะเดินทางไปดูโรงเรียน
นั่งรถจากสนามบินขึ้นเขาไปประมาณ 6 ชั่วโมง ตอนนั้นบอกเลย ทั้งอาเจียร ปวดหัว อากาศหนาวมาก ประมาณ 2-3 องศา
ทำไมเดินทางลำบากจัง! พอไปถึงเท่านั้นแหละ พี่ชายเราพูดกับเราทันที ไม่เรียนที่นี่แล้ว ไม่ไหว กลับ!
(พี่ชายเราค่อนข้างจะเป็นคนรวดเร็วทันใจ และใจร้อน) เราเลยบอกกับพี่ชายว่า "ไม่ได้" นัดโรงเรียนไว้แล้ว ต้องไปดูโรงเรียนก่อน
ตอนนั้นติดต่อโรงเรียนที่ชื่อ St. Joseph's School North Point เป็นโรงเรียนเก่าแก่ชายล้วน มีค่าเทอมที่ถูก และระบบรัฐบาล
ซึ่งตอนนั้นมองว่าเรียนระบบอะไรก็ได้อย่างน้อยได้ภาษา และเราจะให้เค้าต่อมหาลัยที่อินเดียอยู่แล้ว
วันใหม่ในตอนเช้าเดินทางไปดูโรงเรียน OMG โรงเรียนสวยมาก ไม่เก่าเท่าที่คิด และน่าเรียน แต่อากาศหนาวมากค่อนข้างจะเป็นห่วง
เรื่องอากาศ เพราะหนาวมากน่าดู ตอนเราไปตอนนั้นก็ว่าหนาวแล้ว แต่เค้าบอกว่ามีหนาวกว่านี้และหิมะตก
เจ้าหน้าที่โรงเรียนพาเยี่ยมชมโรงเรียน โซนหอพักของนักเรียน โรงอาหาร ห้องเรียนต่างๆ และได้พูดคุยกับนักเรียนไทยที่อยู่ที่นี่ด้วย
การเยี่ยมชมโรงเรียนครั้งนี้ ถือว่าเป็นที่น่าพอใจสำหรับเรามาก แต่ไม่พอใจสำหรับพี่ชายเพราะเรื่องการเดินทาง
ทาง ผอ. ได้เรียก คอปเตอร์เข้าไปและเรา ซึ่งเค้าก็สอบถามทั่วไปทำไมถึงอยากมาเรียน คุยกันอยู่สักพัก
จบด้วยทางโรงเรียนรับหลานเข้าเรียน เนื่องจากตอนนั้นน้องยังเล็ก ป.2 โรงเรียนเลยไม่ได้ให้มีการทำข้อสอบอะไร
ส่วนพี่ชายส่ายหน้าอย่างเดียวคือ ไม่เอา ไม่เรียนที่นี่ ให้หาที่อื่น! ระหว่างนี้คือบทสนทนาที่ดุดัน และดูเหมือนทะเลาะกันกับพี่ชาย
จนกระทั่งจบลงด้วยความเห็นเดียวกันคือ ย้ายเมือง ค่าเทอมแพงกว่านี้ไม่เป็นไร แต่ขอเดินทางง่าย ไม่ได้นานขนาดนี้
ณ ตอนนั้นด้วยความเด็กของคอปเตอร์เค้าบอกว่า "เตอร์เรียนได้ครับ เตอร์อยากเรียน"
แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวอาไปให้เรียนเมืองอื่น ซึ่งเมืองนั้นโผล่มาอยู่ในหัวแบบไม่ลังเลและจะไม่ไปที่ไหนแล้วคือ เมือง Bangalore
เมืองที่เราเคยเรียนและอยู่มาก่อน
05 OCT 2019 คอปเตอร์ ป.3
เราตัดสินใจลองให้คอปเตอร์ได้ไปลอง Summer Camp เมือง Bangalore ก่อนเพื่อที่จะดูว่าเค้าจะใช้ชีวิตเด็กหอและอยู่ได้ไหม
และจากประสบการณ์ที่เคยไปเรียนที่อินเดียมาก่อน เลยตัดสินใจส่งไปกับเอเจนซี่ เรียน Summer Camp เมือง Bangalore
ก่อนหน้าที่จะไปพี่ชายค่อนข้างกังวลกับคอปเตอร์มาก แจ้งว่ายังเล็กและค่อนข้างเป็นห่วงมากๆ เลยให้ทางฝนและแฟนเดินทางไปด้วย
และอยู่โรงแรมเป็นเวลา 7 วัน เพื่อที่จะดูว่าเค้าอยู่ได้โอเคใช่ไหม ซึ่งเป็นอะไรที่อาอย่างเราดีใจมากที่จะได้กลับไปเมืองบังกาลอร์
ณ ตอนนั้นคิดถึงอินเดียมากๆ และเมืองบังกาลอร์เราไม่ได้กลับไปอีกเลยตั้งแต่ปี 2012 (ซึ่งแจ้งก่อนว่า ความคิดที่จะส่งเค้าไปเรียนอินเดีย มันมาจากเราล้วนๆ ซึ่งเราต้องรับผิดชอบอะไรหลายๆอย่าง ทั้งด้านดูโรงเรียน และสิ่งต่างๆ เนื่องจากพี่ชายเราไม่ได้ภาษาอังกฤษเลย ทุกอย่างเลยต้องเป็นเราในการตัดสินใจทั้งเรื่องโรงเรียนและเรื่องต่างๆที่อินเดีย)
ระหว่างที่เค้าเข้าเรียน Summer Camp ไม่มีปัญหาใดๆ แถมยังสนุก และไม่โทรกลับบ้านเลย ทำให้ทุกคนคิดว่าเค้าคงสนุกและโอเคกับการที่ได้ไปเรียน จนกระทั่งกลับไทยมาถึงวันแรกเค้าร้องไห้และพูดว่า "อยากกลับอินเดีย อยากไปเรียน"
ระหว่างนี้เราก็หาโรงเรียนจากประสบการณ์ที่เคยทำเอเจนซี่ตอนสมัยเรียนหนังสือที่บังกาลอร์ เราหาโรงเรียนที่ค่าเทอมพอไหวสำหรับพี่ชาย และเราเลือกหลักสูตรนานาชาติ Cambridge University เราหาข้อมูลเยอะมาก เพราะมีโรงเรียนเปิดใหม่ และ โรงเรียนเดิม
จนเจอโรงเรียนชื่อ Greenwood High International School Bangalore
ตามจริงโรงเรียนเราเคยไปเมื่อนานมาแล้ว แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นยังไง ได้มีการหาข้อมูลต่างๆมากมายและจบลงที่โรงเรียนนี้
ได้มีการพูดคุยกับโรงเรียนในอีเมลล์ และตัดสินใจสมัครเรียน ป.3 ให้คอปเตอร์
คอปเตอร์จบ ป.3 เทอม1 ที่เมืองไทยตั้งใจให้เค้าซ้ำ ป.3 เทอม2 ที่อินเดีย
เหตุการณ์ไม่คาดคิดเกิดขึ้นของคนทั้งโลกคือ COVID-19! คอปเตอร์ลาออกเรียบร้อยจากโรงเรียนที่ไทยและเตรียมตัวที่จะไปเรียนอินเดียในอีก 1 อาทิตย์ เหตุการณ์ตอนนั้น ทุกสายการบินยกเลิกเดินทาง ทุกอย่างปิดหมด
ณ ตอนนั้น ทางโรงเรียนได้แจ้งเราว่าจะมีการเรียนออนไลน์ (ซึ่งส่วนตัวเรามองว่าไม่มีทางที่คอปเตอร์จะเรียนได้แน่นอน ต้องมีคนสอนคนประกบหลาน ซึ่งเป็นเราก็ไม่ได้ เพราะต้องทำงาน และอยู่คนละจังหวัดกับหลานอีก) สรุปกลับไปสมัครใหม่โรงเรียนที่ไทยอีกรอบ
ปัญหา COVID-19 ก็ไม่หายสักที จนคอปเตอร์อยู่ ป.6 แล้ว
ตัดสินใจคุยกับพี่ชายว่า ถ้าให้หายขาดมันไม่หายแน่ๆ และตอนนี้เด็กไทยก็ทะยอยกันกลับไปเรียนที่อินเดียกันแล้ว
เลยทำให้การตัดสินใจครั้งนี้ทำให้คอปเตอร์กลับไปเรียนอินเดียในระดับชั้น ป.6 เทอม3 ในเดือนมีนาคม
แต่ตอนนี้คอปเตอร์เริ่มโตแล้ว และติดเกมส์มากๆ ไมค่อยออกไปไหน ชวนไปเที่ยวไหนก็ไม่ไป บ่นไม่อยากไปเรียน อยากอยู่ไทย อยากเรียนภาษาไทย ไม่อยากเรียนภาษาอังกฤษ
บลาๆๆ กริยาต่างๆเปลี่ยนไปตามกาลเวลา
คอปเตอร์จบ ป.6 ที่เมืองไทยในเดือนกุมภาพันธ์ 2023 และเดินทางไปอินเดียในวันที่ 12 March 2023
เพื่อเรียนต่อชั้น ป.6 เทอม 3 เนื่องจากเราไม่อยากรอเปิดปีการศึกษาใหม่ในเดือน สิงหาคม
จะทิ้งช่วงว่างเป็นเวลานาน เลยทำให้ตัดสินใจเรียนต่อในเดือนมีนาคมทันที เนื่องจากอยากให้เค้าได้ปรับหู ฝึกพูด ต่างๆ
"ต้องแจ้งก่อนว่า คอปเตอร์ ไม่มีพื้นฐานภาษาอังกฤษก่อนไปเลย ฟังไม่ออก พูดไม่ได้"
พวกญาติๆเดินทางไปเที่ยวกรุงเทพกันก่อนที่เตอร์จะเดินทางไปอินเดีย
12 March 2023 เรา พี่สะใภ้ และคอปเตอร์ได้เดินทางไปเมืองบังกาลอร์ ประเทศอินเดีย
เดินทางถึงเมืองบังกาลอร์ อากาศดีมากๆ เพราะบังกาลอร์อยู่เหนือระดับน้ำทะเล เลยทำให้อากาศดีตลอดทั้งปี
13 March 2023 เตรียมซื้อชุดนักเรียนก่อนเข้าโรงเรียน Greenwood High International School เมืองบังกาลอร์ (Bangalore)
ถึงหอพักประจำในโรงเรียน ช่วยคอปเตอร์จัดของต่างๆในหอพัก
1 ห้อง นอน 3 คน ห้องน้ำรวม
เราและพี่สะใภ้ เดินทางกลับโรงแรมในช่วงเย็นหลังจากที่ส่งคอปเตอร์เข้าหอพักเสร็จ
13 March 2023 เป็นคืนแรกที่คอปเตอร์ได้นอนแยกกับครอบครัว แบบไปใช้ชีวิตเด็กหอ
ทางโรงเรียนมีกฎระเบียบในการใช้โทรศัพท์ คือได้ใช้วันละ 45 นาที ช่วงที่ได้ใช้ คอปเตอร์โทรหาแม่ทันที
ได้แต่ลุ้นว่าเค้าจะร้องไห้ไหม แต่ปรากฎว่าไม่ร้อง "ในใจอายังคิดว่า วันแรกอยู่ เดี๋ยวก็รู้"
ลืมบอกไปในโรงเรียนนี้ ณ ตอนที่ไปไม่มีเด็กไทยเลย ซึ่งคอปเตอร์เป็นเด็กไทยในโรงเรียนคนเดียว
14 March 2023 กำหนดการวันนี้ต้องเดินทางกลับไทยแล้วในไฟล์กลางคืน ตอนเช้าก่อนเข้าไปหาคอปเตอร์ที่โรงเรียน
เรารู้สึกแน่นหน้าอกมาก ความรู้สึกมันหวิวๆใจ ใจหาย ความรู้สึกเหมือนอยากร้องไห้
เลยตัดสินใจโทรไปหาแม่ ทันทีที่แม่รับโทรศัพท์ เราได้ถามแม่ทันทีว่า
ME : แม่ ตอนแม่มาส่งหนูเรียนที่อินเดีย แล้วแม่กำลังจะกลับไทย แม่ใจหายไหม? หนูอธิบายความรู้สึกนี้ไม่ถูก
MOM : เป็นเรื่องธรรมดาลูก เราเป็นห่วงหลาน เราต้องเข้มแข็ง และอดทนเพื่ออนาคตของเค้า
ME : (น้ำตาไหล) มันเป็นแบบนี้เองเหรอ ความรู้สึกแม่ในตอนนั้น เตอร์จะไม่ได้คิดว่าหนูเอาเค้ามาทิ้งไว้ที่นี่ใช่ไหม
หนูกำลังปลอบตัวเองอยู่ว่าเราทำเพื่อเค้า เราต้องเข้มแข็ง
MOM : ไม่ลูก เราหวังดีต่อเค้า วันนึงเค้าจะเข้าใจ. วันนี้ไม่เข้าใจไม่เป็นไร แต่วันนึงเค้าจะเข้าใจ
ณ ตอนนั้นเรียกสติตัวเองกลับมา และพยายามจะไม่ให้พี่สะใภ้รู้ว่าเราร้องไห้ ไม่งั้นเดี๋ยวจะพากันแย่
เข้าไปหาคอปเตอร์ที่โรงเรียน เพื่อพบคุณครูผู้สอนหลายๆท่าน และชมโรงเรียนแบบละเอียด
ทางโรงเรียนพาชมโรงเรียนแบบละเอียดมาก ซึ่งบอกเลยว่าชอบมาก โรงเรียนสะอาดมากๆ และดูร่มรื่น
ความปลอดภัยในโรงเรียนถือว่าสูงมาก คนนอกเข้ายากมากถ้าไม่มีอีเมลล์ยืนยันเข้าโรงเรียน และทาง รปภ หน้าโรงเรียนต้องโทรเช็คเพื่อคอนเฟริมกับคนในโรงเรียนอีกทีถึงจะเข้าไปในโรงเรียนได้
ตอนเช้าที่เห็นหน้าหลานค่อยโล่งใจหน่อย อย่างน้อยหลานก็ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย คอปเตอร์มีเพื่อนๆในห้องพาเยี่ยมชมโรงเรียน
เด็กๆในชั้น ป.6 มีทั้งหมด 6 ห้อง ห้องละไม่เกิน 25 คนต่อห้อง
14 March 2023 ช่วงเย็นก่อนเดินทางไปสนามบิน เราละพี่สะใภ้ก็อยู่ที่หอพักจนเกือบถึงเวลาเดินทาง
ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ยากที่สุด เป็นช่วงเวลาที่เราจะต้องกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง กอด ร้องไห้ มาหมด พี่สะใภ้นี่คือร้องไห้แบบไม่ไหวแล้ว แต่ก็กอดลูกบอกให้อดทน เพื่ออนาคตของตัวเองนะลูก สิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งไม่ดี แต่ลูกต้องใช้เวลาในการปรับตัวพอสมควร ทั้งเรื่องอาหาร และวัฒนธรรม คอปเตอร์ก็ร้องไห้หนักมาก เพราะรู้ว่าแม่จะกลับแล้ว
เราและพี่สะใภ้เดินทางออกจากโรงเรียนไปสนามบิน ภายในรถเราให้กำลังใจพี่สะใภ้มากๆ บอกว่าคิดถึงก็มาหาลูก
ที่เราทำนี้เพื่ออนาคตของเค้าทั้งนั้น ช่วงเวลาที่ได้โทรศัพท์ 45 นาที คอปเตอร์ ได้โทรหาแม่และร้องไห้ และพูดว่า “แม่ครับเตอร์อยากกลับบ้าน”
จากนั้นก็เป็นหน้าที่ของแม่และอาในการปลอบใจ และให้กำลังใจหลายๆอย่างให้เตอร์ได้เข้าใจ และต้องอยู่ให้ได้
เตอร์มีปัฐหาในเรื่องของภาษามาก เพราะพูดไม่ได้ ฟังไม่ออก เราก็บอกให้หลานว่า "อย่าไปกดดัน"
เรื่องของภาษาปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเวลา ซึ่งตรงนี้เราเข้าใจดีเพราะผ่านมาก่อน มันต้องใช้เวลา แต่คิดว่าไม่น่าจะใช้เวลามากสำหรับคอปเตอร์เพราะว่าเค้าเป็นคนไทยคนเดียวในโรงเรียน ซึ่งภาษาเค้าจะได้ไวมากๆ เพราะไม่ได้พูดไทยเลย อันนี้ก็เรื่องดีของการได้ใช้ภาษาได้เต็มที่
ระหว่างที่เราอยู่ไทย ทางเราได้คุยและสอบถามทางโรงเรียนและครูคุมหอตลอดเกี่ยวกับคอปเตอร์ตลอด และได้พูดคุยโดยตรงกับทางครูประจำชั้นและรายวิชาของคอปเตอร์ คอปเตอร์ยังมีปัญหาเรื่องภาษาอย่างเดียวเลย เพราะว่าในระดับชั้นคอปเตอร์
เกี่ยวกับการเรียนจะเรียนเข้มข้นขึ้นไม่เหมือนที่ไทย คือ เค้าจะได้เรียน ฟิสิกส์ เคมี ชีว แยกตัว ซึ่งถ้าเทียบกับประเทศไทยคือจะได้เรียนในชั้น ม.ปลาย คือ ม.4 แต่ที่อินเดียของคอปเตอร์ได้เรียนในระดับชั้น ป.6 แล้ว
คอปเตอร์ใช้ชีวิตปกติเด็กหอ ตั้งแต่ 13 มีนาคม 2023 จนถึง 6 มิถุนายน 2023 โรงเรียนประจำจะมีเวลาที่เคร่งครัดสำหรับนักเรียนประจำ ตื่นนอนเป็นเวลา เล่นกีฬาทุกวันในช่วงเย็น ใช้ชีวิตปกติ แรกๆก็จะโทรหาแม่บ่อย โทรหาอาทุกวัน เราก็จะคอยถามหลานตลอด
เกี่ยวกับชีวิตประจำวัน ทำอะไรบ้าง มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ชวนคุยหลายๆเรื่อง ผ่านไปประมาณ 1 เดือนก็เริ่มไม่โทรมาบ้างแล้ว
แต่ก็ยังมีคำพูดว่าคิดถึงบ้านอยู่ประจำ ซึ่งเราก็บอกหลานว่า "ทุกคนที่ไปเรียนหนังสือต่างประเทศ ต่างบ้าน เค้าก็อยากกลับบ้านกันหมดลูก ไม่มีใครไม่คิดถึง ไม่มีใครไม่อยากกลับบ้าน ขนาดเราไปอยู่ต่างจังหวัดหลายวัน เรายังอยากกลับบ้าน แต่อันนี้เราไปอยู่ไกลถึงต่างประเทศ มันเป็นเรื่องธรรมดาครับที่ต้องคิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน ถ้าเตอร์ไม่คิดถึงบ้าน ไม่อยากกลับบ้านสิแปลก ส่วนเรื่องร้องไห้ก็ไม่ผิดครับ ไม่แปลก เพราะทุกๆคนก็ร้องไห้ มันคือเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ อายังร้องเลยตอนอาไปเรียน มันคือหน้าที่ของเราที่ต้องเรียนหนังสือครับ ถึงเวลาปิดเทอมเราก็กลับบ้าน มาเที่ยวกับครอบครัวกัน"
6 June 2023
คอปเตอร์ปิดเทอมแล้วเดินทางกลับมาประเทศไทยโดยใช้บริการ UM ของทางสายการบินไทยเพราะว่าเค้าไม่เคยเดินทางเองเลย
และไม่เคยไปต่างประเทศด้วย ประเทศแรกที่ได้เดินทางไปคือ "อินเดีย" 555
วันต่อมาเราแจ้งให้พี่ชายจองที่พัก Holiday Inn Nava สวนน้ำที่หัวหินเพื่อที่จะได้เล่นสวนน้ำ ซึ่งก่อนนี้เราได้สอบถามหลานแล้วว่าเค้าอยากเล่นไหม
ซึ่งเค้าก็อยากเล่น
หลังจากนั้นพวกเราได้เดินทางกลับบ้านจังหวัดลำปาง ญาติก็พาคอปเตอร์ทานอาหารไทยที่เค้าอยากทาน
ระหว่างที่อยู่ไทยเราได้พาหลานไปถ่ายรูปชุดนักเรียนเก็บไว้ ตั้งใจว่าจะถ่ายเก็บไว้ทุกปี ดูพัฒนาการการเติบโตของเค้า
ตั้งแต่กลับมา
เราพูดคุยกันในหลายๆเรื่อง คอปเตอร์เก่งขึ้นมากๆ โตขึ้นมากกว่าที่คิดไว้ ก่อนไป ไม่อยากไป โดนอาบังคับไป คอปเตอร์ชอบบ่นว่า
อาเป็นอะไรกับภาษาอังกฤษมากไหมครับ อะไรๆก็ภาษาอังกฤษ อาอยากให้คอปเตอร์ได้ภาษา แต่คอปเตอร์ไม่ได้อยากได้ภาษาอังกฤษ
เพราะกลัวลืมภาษาไทย ตอนไปส่งคอปเตอร์เข้าหอที่โรงเรียนวันสุดท้าย อาร้องไห้ "คิดว่าคอปเตอร์จะโกรธอาไหม"
ที่ให้มาเรียนที่นี่ เค้าไม่ได้อยากมาเรียน แต่โดนอาบังคับมาเรียน ตอนนั้นอาก็ได้แต่หวังว่าสักวันคอปเตอร์จะเข้าใจเหตุผลว่าทำไมถึงให้ไปเรียนไกลถึงที่โน้น เพราะอะไร เข้าใจในความหวังดีของอาและครอบครัว แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่..จนมาถึงเมื่อวานที่ได้พาไปถ่ายรูปนักเรียนเก็บไว้
เราคุยกันถึงเรื่องเลือกสายตอน ม.3 แล้วอยู่ดีๆคำพูดของเตอร์ก็ทำให้อายิ้มแป้นคือ คอปเตอร์พูดว่า “เตอร์วางแผนไว้แล้วคับ ว่าเตอร์จะเรียนอินเดียแล้วเอาภาษาอังกฤษ ไปสมัครงานในวันข้างหน้า” คือยิ้ม ดีใจที่คอปเตอร์เข้าใจแล้วว่าทำไมถึงส่งเค้าไป
เค้าคิดเองได้แล้ว ทุกๆคนในครอบครัวเป็นกำลังใจให้พี่คอปเตอร์ในทุกๆเรื่องนะคับ
อากี้แฟนของอาได้พูดขึ้นมาว่า "ไม่เสียแรงเลยที่พูดจนจะเป็นบ้า เข้าหูบ้างทะลุออกไปบ้าง แต่อากี้อาฝนก็ยอมที่จะพูดซ้ำๆ
จนกว่ามันจะเข้าไปในความคิดพี่เตอร์ วันนี้มันสำเร็จแล้วววววว เย้ๆๆๆๆ"
ติดตามตอนต่อไป จากใจคนเป็นอา อยากให้หลานไปเรียนอินเดีย. Ver.2
Comments